اوراق قرضه تطبیق داده شده با تورم ( ترجمه من از Inflation indexed bond ) از ابزارهای مالی است که در بازار پولی مورد معامله قرار میگیرد. اولین بار در قرن هجدهم به بازار آمد و در سال ۱۹۹۷ در بازارهای آمریکا به میز معاملات آمد. مثال ساده این ابزار این است که فرض کنید بانک مرکزی یک کشوردر روز اول تیر ۱۳۸۶ اوراق قرضه ای چاپ میکند که متعهد میشود به دارنده آن برگه ۱۰۰ واحد پول در اول تیر ۱۳۸۷ ضربدر مقدار تورم یک سال بپردازد. مثلا اگر تورم تا سال دیگر ۱۵ درصد باشد منتشرکننده این برگه ۱۱۵ واحد به دارنده برگه پول خواهد پرداخت. بدین ترتیب دارنده این برگه از ریسک تورم میگریزد. بعبارت دیگر اصل پول در نقابل تورم مصون میماند.
هم اکنون حجم معاملات این اوراق در دنیا بالغ بر ۵۰۰ میلیارد دلار میباشد و طی سالهای گذشته رشد زیادی نموده است که نشان دهنده موفقیت آن در بازار مالی است. این ابزار مالی میتواند در ایران هم معرفی و به بازار عرضه شود و از آنجاییکه قدرت خرید دارنده برگه حفظ میشود امیدوارم شبهه غیر شرعی هم نداشته باشد. برای مثال میتوان به جای اوراق مشارکت فعلی از این اوراق استفاده کرد. فکر میکنم اقتصاد ایران از نبود ابزارهای مالی ساده که امکان حفظ دارایی های مردم را فراهم آورد رنج میبرد. برای مثال مردم برای حفظ دارای هایشان به جای خرید زمین و کالاهای سرمایه ای باید بتوانند از ابزارهایی که در کشورهای پیشرفته بکار رفته و کارایی خود را نشان داده استفاده کنند. مضافا به اینکه این ابزار به دارندگان پس اندازهای کوچک (که غالبا فقیر هستند) که توانایی خرید زمین و ملک را ندارند این امکان را میدهد که از ضربه تورم مصون بمانند. شاید هم بررسی و نحوه عرضه وقیمت گذاری آن موضوع جالبی برای دانشجویان داخل کشور برای تحقیق باشد.
کتابی هم در این زمینه چاپ شده که اتفاقا یکی از نگارندگان آن ایرانی است بنام میرفندرسکی که گویا در بازارهای مالی لندن مشغول به کار است.
چاپ شده در دنیای اقتصاد
خاکریز اقتصاد 
بیان دیدگاه