قدو قواره رانت

سال ۸۹ حجم وامهای اعطایی سیستم بانکی حدود ۹۰ میلیارد دلار بوده است. عدم تبعیت از بازار در تعیین نرخ بهره باعث شده است که نرخ بهره دستوری تعیین شود. در خوشبینانه ترین حالت این اختلاف اگر ۱۰ درصد باشدو وامها یکساله آنوقت رانت مستتر در وامها میشود ۹ میلیارد دلار!. یعنی یک صنعت ۹ میلیارد دلاری وجود دارد (نسبتی قابل توجه از تولید ناخالص ملی) که بعضی ها از آن ارتزاق میکنند. این رانت شیرین انگیزه ها را بگونه ای تغییر داده است که خیلی ها تلاششان را بر این استوار کرده اند که از این راه کسب درآمد کنند. از انجمن صنعتگران بگیرید تا اصناف دیگر. این مطلب علی دادپی هم در مورد اثرات سو رانت.

http://adadpay.com/2011/07/10/111-266/

حالا این داستان را چرا گفتم؟ دوستی آمده داره در مورد سقوط سرمایه داری مطلب جمع کنه. یک سری هستند که ترجیع بند حرفاشون فحش به اقتصاد آزاده را هم جمع کرده میگه با ایشان بحث کنید. اینکه بگیم ملت آزاد باشن نرخ بهره را مثل همه جای دنیا تعیین کنند ( که طبق نظر اساتید حوزه اشکال شرعی هم ندارد) تا این فساد چند میلیارد دلاری ریشه کن شود جای سوال و اما و اگر و بحث دارد؟ رانت مسستر در وامها یک مثال بود. صنایع دیگر هم کمابیش همین گرفتاری را دارند.

داستان تکراری و ساده است. ولی همین مسایل ساده گرفتاری بزرگ اقتصاد ایران است.